Startseite  Fortuna   Gesellschaft  Lokaldichter Franz Schauf  Mamm un Bapp

Mamm un Bapp

von Franz Schauf geb. 23.10.1922 in Fortuna


geschrieben 1976/77


Met menge Mamm hat ich ene Schnapp jemaat! E besser Mötterche kann et janet jefe. Dat wor de reinste Zauberin. Wie die met 15 Mark en dr Woch oss Pute all satt un üver de Runde jekräge hätt, un dobei noch immer für e Späßje ze hann wor, dat kann sich hück kener mi vürstelle. Mamm hät jesaat: „Sulang ich noch aan de Niemaschin kruche kann bruch bei oss keiner Hunger ze ligge“. Ja dat wor jet! Mamm unihr Niemaschin! Datwor ene Begreff. Su fein Kengerbötzje us e paar Lappe un e paar Flecke kunt em janze Dörp kener mi maache. Mamm hät 14/18 un och später en dr Arbeitslosen un Krümperzik immer die Fahn huh jehaale. Bis 14 Daag für ihrem Dud hät die aal Niemaschin nie stelgestande.

Mamm hät fill für anger Lük jeniet, sugar für fürnehm Kundschaf. Dat merkde mr besunders dodran dat die immer jet ze kritisiere hadde. Besunders die aal Moersch wor en dä Beziehung a Aas.: „Jo“ säät Mamm daan, „Frau Moersch ich sind at en , do hatt err Rääsch!“ Äver datt duert e paar Daag bis ich dat jeändert han“. Dann hät se datt Stöck jenomme un en dr Klederschaaf jehange bis die Aal widerkoom. Dann hät et jepass un die Aal wor sier zefredde. Äver ene Noddel hät die Nieerei doch! Fraulück die am niee nemme sich net vill Zik zöm koche! Dat muß immer rubedikabess jon un fädig es dat Süppche. Wenn oss Mamm reef „Kutt esse Kenger, lecker lecker“, dann wore mir höllisch misstrauisch. Dobei wor oss

einfach Köch kräftig, belich un et gingflöck.

Als ich op de Welt kom war Mamm at 43 Joor! Ich wor dr Benjamin, dr 9.! E richtig

Mallörche. Oss Pitter hätt gesaat: „Vier Jonge si mer att. E klee Schwesterche dääte mr jo noch nemme, äver wenn et widder ene Jong ess drie ich em am ierste Dag dr Hals eröm!“

Oss Mamm hätt natürlich nur Platt jekallt. Genau esu wir ihr Mamm ett ihr en Elsdörp

beijebraat hat. Wenn se at ens Hochdügsch kalle wut jing dat bestemmt scheef. Eimol als ich noch ene janz kleene Pans wor reef: „Komm Fränzje lecker, lecker es jibt Böhnchen mein Söhnchen!“ Als ich dann öm die Eck jeschleeche kom do woraus met Hochdügsch. Do fögte se lautstark hinzo „Mein Jott! Hät dat Aas at widder on de Bootz jedresse!“

Als ich ettliche Joor später als stolze junge Bräutigam meng Braut, die us em Harz stammt, fürstellte nom mich de Mamm no e paar Dag opp de Sikund säät:“ Weeste Jong dat es jo e janz nett jong Madvhe wat de do metjebraat häs äver ich jlöv, räch jescheit es et och net!“ --Em eezte Moment wor ich platt. --„Wie küss de denn do dropp?“ sage ich. --„Ja“ säät se, „obwohl ich nur Hochdügsch met im kalle säät dat immer –„ja“, egal opp dat pass oder net!“

Oss jod Mamm hat großzügig vergesse dat se en Wirklichkeit meisst nur drei Wood

Hochdügsch un dann em beste Platt losslaat. --Mei arm Fräuche hät mir vill später gestande, dat se sich opp dä ierste Reis no Fortuna fürjekumme ess als wenn se onger de Itaker jeroode wör. Dat eihjentliche „Sörjekind“ vun Mamm wor jo Bapp!!

Dobei well ichjaanix schlächtes üver inn jesaat hann. 45 Joor es hä opp dr „Fort“ jejange un hä wor flissig un ördentlich. Äver wenn Schabau en de Nööh komm kunt hä einfach nit widderstonn. --Vill Jeld hät hä jo suwisu nit jehat, do hät de Mamm schon oppjepass.

Äver die wor jo och nit janz esu streng med im. --Jeden Samstag jov Mamm mir 9 Grosche un dann mot ich no Berghem fare, der Hudeletum eraf glich aan de ierste Hüüser be Veldens ene Schobbe Korn hole. --Mamm nom dä en Empfang. Wenn die Stemmung got wor krät Vinz e Pennche zur Prob! – Dann komm dä Schabau en dr Keller domet hä schön köhl blev.

Dat duede ken 10 Minute dann quitschte die Kellerdür. „Söks du jet Vinz“, reef Mamm vun dr Niemaschin. – „Eja! Dä Kleen hätt att wider 2 Nääl uss de Schoh verloore“ kom et zeröck. Sulang dä letzte Droppe net all wor feel Vinz immer jet enn watt hä söke moot em Keller. --Opp die Art koom Bapp zo sengem Schabau, un ich ze mi Nääl en de Schoo als mir lev wor. Opp ene Kappesitzung hät Bapp de Mamm jo ens janz fis ajeschmiert. Se wor nur metjejange als Bapp versproche hat nix ze drenke. – Dat heß, Mamm krät ene Appelsaff un Bapp e Fläschje Selters. – Mamm wuss jo net datt Bapp at Nomedaags beim Weet wor un ene Schobe Kloore en en Seltersjläsch jekipp hat. --Die zwei hadde sich köstlich amesiert. --Om Heemwääg säät Mamm:“ Vinz! Wenn ich net jenau wüss dat du dr janze Ovend Selters jedronke häs dät ich glatt aanemme du bess besoffe!“

Ojo mengen Bapp wor ne topp dr Kopp jefalle. Dat wor suenne richtige „Grieläscher unn hat et fuußdeck henger de Ure!“. Schon als jonge Poosch hät hä dat widderhollt onger Bewieß jestellt. --Emool, als hä noch net verhieroot wor, koz für 1900, hat hä eines Friedags met senge Kollege beim Kaate un suffe senge janze Lohn durchjebraat. –Spät am Ovend kom hä heim un hät senger Mamm vürjeräubert hä hätt opp emm Wäg no heim dr Lohn verloore!“ - Dä Jauner hat dat esu fein ussjedifftelt, datt dat streng jenomme net ens jelooge war!!

Vinz wor drhem de Älste un jede Penning wood gebruch! --Do hätt die ärm aal Grooß, die domols schon faß blenk wor, die janze Pute jeschnapp un se han met Kääze un Lampedä Wäg biss nom Bahnhoff avjesöök!—


Vinz ess et wärm un kalt dr rögge eraafjelaufe. Hä wor längs mie wi nööchter u nett wor imm och janz egal als opp eimol singe Vatter komm, dä aale Tünn, und ä janze Schwindel oppplatzte. Dä Aal un die Pute han an allerdings grün un blau jeklopp.

Geld hät hä net mi verloore!

Enn Zik später wor hä als Handlanger bei de Mürer en Paafendörp. Die Mürer haddan domols schon jenau suvill Doosch wi hük, blos die hadde vill winiger Geld. -

Al sVinz eines Morgens sääd:“ Jonge, hük jeff ich ene uss“, hät die janze Bajasch och nur jelaach. „Häs du etwa Jeld?“, sääten se nur. „Enä, ich losse aanschrieve bis Friedag!“

Do jing die Laacherei iers richtig loss. „Keene Droppe kriss dun vun dämm one Jeld!“ dat wor die einhellige Meinung. Wenn du dat schaffs, dat du ohne Jeld Schnapps kriss, läge mir zesamme un bezahle dä Schnapps!“, sääten se. -Un jenau esu kom et!

Vinz kräät seng Fläsch un dät se en de lenke Westetäsch. „Mein Jott“ säät hä. „Nu han ich doch me Pottmanee verjässe. Doot et aanschrieve bis Friedag!“ ---„Dat künnt diresu passe“ säät de Weet, „ unn ich loofe noher henger üch hä wenn ihr he fädig sitt! Nix, Jeff dä Schnaps widdr här!“

Dä Weet hät sich furchbar oppjerät. Hin unn här ging die Explezierderei. --Als dä weet nur noch „ruut“ soh, pack Vinz en de Täsch un säät „He heste dä Dress!“, un stürmte uss dä Dür eruss!--

Seng Kollege hadde jespings un sich köslich amesiert. Die feele us alle Wolke als Vinz säät „Kutt jonge, jetz weed einer opp die Lamp jekippt“ un en Fläsch hinhält!

„Nu läch mich am AAsch“, säät einer, du häß däm doch die Fläsch zeröckjejeffe?!“ --„Klar“, säät Vinz, „do wor äver Wasser drenn“. --

En dr Nazizek do kom öfter su ene Joldfasan no Fortuna. Manchmal gov dä sich och janz opp volkstümlich. En dr Weetschaf satz hä sich dann bei de Arbeiter an dr Desch un lees e paar Bier sprenge un fing sugar aan en enem janz verhunzte Platt Wetze ze verzälle. Dat wor natürlich ein Fehler. Die Fortunes hadde med dä Joldfasane un dem janze Naziklimbim jo nie jet em Sen,, äver och noch oss Platt es uze verhunse dat wor ze vill!. Menge Bapp dä och met am Desch sos, kochte!

No dr 4. Rund hat dä fise Möpp sich suvil Mood aajedronke, dat hä sät:“ Ihr seid feine Kerle wollen wir Brüderschaft trinke?“ „ Ejentlich hät dä Räch“ sät Bapp, ett säät sich nämlich vill besser du AAschloch wie sie Aaschloch!!“ stondopp, un jing!

-Dä Joldfasan hät ken Kumpels mi belästig.

Ja su wore Mamm un Bapp. Jor öm Jor han se su hinjebraat. Se woren zefredde met däm wad sehadde. Sorg un Freud han se zesamme jedrage. --Als Mamm 60 wood, dat wor 1939 do han mr ihr en jebruchte kleine Sessel jeschenkt! Dr irste em Hus! Hät di sich do jefreut!! Dä Sessel kom en et joode Zimmer! Drop jesatz hät senatürlich nie, wann süt se dann Zek dozo han? 46 jor han Mamm und Bapp su zesamme jekroomt, dann hätsich Mamm janz flök un stell fottjemaat. Bapp es noch 1 ½ Jor erömjekroche. Hä es sich fürjekumme wie ne Hungk ohne Stäz., üverall hät seng Li nimm jefellt. Do es hä jän hengerher jejange!


Ende